Aktualności
- ABC SYNODU
- Komisje i Zespoły
- Komisja Główna
- Powołanie Świeckich w Kościele
- Duchowość i Posługa Kapłana
- Życie Konsekrowane
- Liturgia – Kult Ojca w Duchu i Prawdzie
- Katechizacja i Ewangelizacja
- Młodzież Przyszłością Kościoła
- Rodzina Kościołem Domowym
- Świadectwo Miłosierdzia
- Ekumenizm i Dialog Międzyreligijny
- Misje Odnawiają Kościół
- Kościół w Dialogu z Kulturą
- Odpowiedzialność Za Dobra Materialne
- Zespół Teologiczny
- Zespół Legislacyjny
- Zespół Redakcyjny
- Zespoły dekanalne
- Zespoły parafialne
- Dokumenty
- Galerie
- Kalendarium
- Kontakt
Spotkanie Księdza Arcybiskupa, biskupów pomocniczych oraz najbliższych współpracowników na temat zwołania synodu.
I Synod Diecezji lubelskiej odbył się w 1928 roku i trwał zaledwie 3 dni (25-27 września). Zwołany został przez ówczesnego biskupa lubelskiego Mariana Leona Fulmana. W pracach synodu brały udział jedynie osoby duchowne. Biskup Fulman w liście zapowiadającym synod pisał do diecezjan: „Chcemy zwołać w naszym mieście biskupim Synod Diecezjalny Lubelski, aby diecezja nasza lubelska miała dobrze uporządkowane prawo partykularne zgodnie z zamysłem Kościoła rzymskokatolickiego, a Kodeks Prawa Kanonicznego, opracowany z polecenia Ojca Świętego Piusa X, promulgowany zaś władzą papieża Benedykta XV, był wcielany w życie w pełniejszy sposób”.
II Synod Diecezji Lubelskiej został zwołany przez biskupa Bolesława Pylaka. Prace odbywały się w latach 1977 – 1985. Po II wojnie światowej oraz Soborze Watykańskim II zaistniała konieczność zmiany prawa diecezjalnego. Głównym celem prac była odnowa osób, struktur, form życia i działania w Kościele lubelskim. Po raz pierwszy w historii diecezji do prac synodalnych zostali zaproszeni przedstawiciele osób świeckich. Byli oni członkami niektórych komisji, a także brali udział w przygotowaniu dokumentów końcowych. Chodziło o to, aby synod stał się dziełem możliwie jak najszerszych kręgów diecezjan. Stworzenie studyjnych kół synodalnych w parafiach stało się okazją do poszerzenia wiedzy religijnej i pogłębienia życia wewnętrznego.